Katya Filippova.HP,1989(holl)

Russc‘11 vinden haar ontwerpen maar reemd en denken dat ze gek is. Of in het Westen haar roem ook blijft steken bij een selecte grot p artistieke fans, moet blijken uit haar eerste overzeese bezoek, afgelo pen week („Ik droomde er al den jaar van.”). Speciaal voor haar Nederland-trip onuvierp de Russische  updc-ontw crpster Katya Filippova (30) een collectie die in Den Haag werd geshowd tijdens de

European Festivities, waar liet bevorderen van de zakelijke contacten tussen Oost en West als hoofd­onderwerp stond genoteerd.

Filippova gmbruikt dc — oude — Russische cultuur als bron voor haar vondsten: de Europese mode ziet ze slechts yen enkele keer in een tijdschrift en ’liet volk in dc straat’ blijkt ook niet echt stimule­rend , Jonge mensen dromen alleen van Amerikaanse jeans waar ze op de zwarte markt walgelijk veel geld voor neertellen en volw assenen zijn niet in mode geпnteresseerd; hun prioriteit gaat uit naar voed-

Nee, dan is de tsarentijd inspirerender. Met een admiraal als grootvader is Katya van kindsbeen af om­ringd geweest door „niet belachelijk veel goutl behangen" uniformen van het tsarenleger en het tsa­renwapen, de dubbele adelaarskop, dat ze laat herleven in dessins en grote metalen gespen. „Ik ge­bruik alle traditionele kenmerken van dit; tijd, omdat na de grote Oktoberrevolutie niets moois meer is gemaakt.”

Toch doen ook hamer en sikkel dienst als bustehouder in een rood minijurkje en staat een Lenin-por- tret voor op een hemd. De orthodoxe kleding uit de noordelijke republieken krijgt een provocatief ’tintje’: van de strenge kokoshnik’, de randloze hoge hoed, maakt ze een avantgardistische hoofddek­sel, zwaar behangen niet edelstenen en gouden kettingen. Filippova showt haar modellen, die soms doen denken aan een mengeling van jaren ’60 hippies en de jaren ’S0 Madonna, op de orthodoxe kerk­muziek van Rachmaninov; ze wil alles graag in stijl houden.

Aan de stoffen stelt ze hoge eisen: ze moeten van Russische komaf zijn en gemaakt van natuurlijke ma­terialen als /. 'He, wol, linnen en katoen. Eenvoudig, dus struint Filippova uren rond in allerlei kleine en tweede hands-w i keltjes. De felgekleurde Oriлntaalse doeken haalt ze uit het verre Oezbekistan en daarna is ze weken ~>t maanden zoet met verven, beschilderen, naaien en opwerken van stenen, kralen en pareltjes, die uit de b ote rivieren worden opgedoken. De werkwijze maakt een produktie van twee collecties per jaar. zoals «>, Hat gewend zijn, onmogelijk: ze is soms een maand met ййn stuk bezig. Dat maakt haar kleding helaas slee'’ts toegankelijk voor de welgestelde happy few onder ons.